Dorsoduro

Na „twardym podłożu” (jak tłumaczy się nazwę dorsoduro) rozciągającym się na południe i zachód od Canal Grande i niejako otulającym od południa dzielnicę San Marco pierwsi osadnicy pojawili się na długo przedtem, zanim na wyspie Rialto powstała pierwsza stała osada Wenecji. Potem osadnictwo zaczęło rozprzestrzeniać się na wschód, ale sercem Dorsoduro pozostała jego zachodnia część, z niewielkimi placykami i zacisznymi uliczkami biegnącymi od Canalazzo w kierunku placu św. Małgorzaty. Przyciąga on wenecjan i turystów straganami, rybnymi kramami i wyśmienitym, sławnym na całą Wenecję pieczywem. Podobnie jak na targach Rialto można się tu zaopatrzyć w świeże frutti di mare, owoce i warzywa, ale też pobuszować w rozmaitych sklepikach i odsapnąć przy deserze w przytulnych kawiarnianych ogródkach. Miejscowy koloryt odnajdziemy również nad kanałem najbardziej malowniczym w całej dzielnicy - Rio San Barnaba, gdzie przy nabrzeżu cumują owocowo-warzywne barki.

Rio San Barnaba

SZTUKA WALKI I PĘDZLA 

Spacerując, zwróćmy uwagę na „most pięści” (Ponte dei Pugni). Most, podobnie jak wszystkie inne w Wenecji, niegdyś pozbawiony poręczy, był areną walki bokserów, którzy w ferworze zmagań zrzucali się nawzajem do wody. Z czasem rywalizacja stała się tak zaciekła, że przestała przypominać zmagania sportowe i na początku XVIII w. walk zakazano. Do dziś dostrzeżemy tu wykute w białym kamieniu dwie pary stóp.

Most pięści (Ponte dei Pugni)

  Mimo wielu prawdziwie urokliwych zakątków dzielnicy do Dorsoduro wielu zapuszcza się głównie dla znajdującej się tu Gallerie dell’ Accademia. I choć cała Wenecja jest jednym wielkim muzeum, ta największa kolekcja sztuki weneckiej jest nie mniej obowiązkowym punktem programu niż Bazylika św.Marka. W jednym miejscu, w trzech dawnych budynkach kościelnych, zgromadzono obrazy wielkich mistrzów. Są tam dzieła weneckie z czasów średniowiecza i prace Paolo Veneziano, twórcy szkoły weneckiej. Zgromadzono też obrazy z wczesnego renesansu, w którym królowała w Wenecji uzdolniona malarsko rodzina Bellinich. Galeria mieści też dzieła z okresu Tintoretta i Veronesego, kiedy szkoła wenecka osiągnęła swoje apogeum, oraz malarstwo mistrzów baroku i rokoko. Galerię założył w roku 1750 malarz Giovanni Battista Piazzetta, a ponad pół wieku później jej zbiory powiększyły się o prace ze zlikwidowanych przez Napoleona kościołów i klasztorów.

Gallerie dell’ Accademia

Wielbiciele sztuki nowoczesnej nie ominą Palazzo Venier dei Leoni, do którego w 1951 r. amerykańska milionerka, mecenas sztuki Peggy Guggenheim, przeniosła swoją olbrzymią kolekcję. W wypełnionych światłem salach przy dziełach Picassa, Pollocka, Malewicza i de Chirico można wypocząć od wszechobecnej w Wenecji atmosfery renesansu.

Palazzo Venier dei Leoni

Ci, którym taki odpoczynek nie wystarczy, powinni przedostać się stąd na Zattere, południowe nabrzeże, skąd z perspektywy przytulnych kawiarenek doskonale widać zachód słońca nad kanałem.

Zattere

 Jedno z najbarwniejszych wnętrz Wenecji kryje kościół San Sebastiano. Swój wystrój budowla zawdzięcza Paolo Veronesemu (1528-1588), który przez wiele lat ozdabiał poszczególne jej części - od sufitów zakrystii i nawy po prezbiterium. Za najwspanialsze uważa się malowidła plafonowe przedstawiające dzieje Estery, która miała udział w wyzwoleniu narodu żydowskiego. W San Sebastiano artysta znalazł miejsce spoczynku.

San Sebastiano

W zachodniej części Dorsoduro, tuż nad Canal Grande, dostrzeżemy piękną renesansową bryłę Ca' Dario. Urokliwa rezydencja nie daje jednak szczęścia swoim mieszkańcom. Przez stulecia istnienia była świadkiem tylu bankructw, samobójstw i morderstw, że można by nimi obdzielić niejeden dwór królewski. Ostatnie samobójstwo miało tu miejsce przed 14 laty.

Palazzo Ca' Dario

Dzielnica Dorsoduro

1. Rio San Barnaba   2. Most pięści (Ponte dei Pugni)  3. Gallerie dell’ Accademia  4. Palazzo Venier dei Leoni 5. Zattere       6. Palazzo Ca' Dario  7. San Sebastiano